سال 1393 مث بقیه سالهای گذشته سپری شد, و سال 1394

هم از راه رسید ...      

به راستی , ما چه توقعی از سال جدید داریم ؟

 به دنبال کدام تغییرات و سرنوشت میگردیم ...؟

 چررررررررررررررررررررررررررررررررررررررا ؟

 آیا وقت آن نرسیده که بفهمیم تغییرات و اصلاحات از درون ذات مبارکمون سر چشمه میگیره ؟

 بیاییم ...!

زشتیها و پلیدیها را از زندگیمون حذف و دیدی تازه و نو همراه با امیدواری را

 از سال جدید در وجودمون زنده کنیم ...

از اشتباهات گذشته درس عبرت بگیریم و یک بار دیگر از نو شروع کنیم ...

متن سخنرانی : سید حمید موسوی فرد

" نویسنده خرمشهری "

هــــــــــرروزتـان نـــــــــوروز

 نـــــــــــــوروزتـان پـــــیــــروز

این آدم هارا کجای دلم بزارم ؟ وقتی انقدر وحشیانه با زبانشان دلت را پاره پاره میکنند..
این خیابان ها را کجای دلم بزارم ؟ وقتی انقدر با بدجنسی ردِ پاها را یادآوریت میکنند؟
این عطر های آشنا را کجای دلم بزارم؟
 وقتی از ترسِ یادآوری خاطرات پایم را به مکان شلوغ نمیذارم.
این گل های سرخِ را کجای دلم بزارم؟
وقتی مدتهاست هیچ کس به دستم نداده؟
از تمام این ها که بگذریم  این اتاق این قاب عکس
 این لباس های خاک خرده این نت های موسیقی..
این جای خالی..
این هارا کجای دلم بذارم؟
نمیشود بیایی تا دوباره دلم پر شود از "تو"
نمیشود بیایی تا من به دلم بگویم *ظرفیت تکمیل* ؟
اگر تو نیایی این زخم زبان ها..
ین سوالهای بیجای ادمهارا...
کجای دلم بزارم؟ تو بگو!
این همه خستگی را کجا بذارمُ فرار کنم ...

" ســـــــــــمــــــــــــــــــــن "

چهارشنبه ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوری چـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا ؟

یکی از آئینهای سالانه ایرانیان چارشنبه چهارشنبه  سوری است.
ایرانیان آخرین سه شنبه سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن از روی آن به استقبال نوروز می‌روند.
 چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است که پیش از رسیدن نوروز برگزار می‌شود.
مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوهایشان ...
مراسمی‌ برگزار می‌کنند که ریشه اش به قرن ها پیش باز می‌گردد.
 مراسم ویژه آن در شب چهارشنبه صورت می‌گیرد .
برای مراسم در گوشه و کنار کوی و برزن نیز بچه ها آتش های بزرگ می‌افروزند و از روی آن می‌پرند و ترانه
 (سرخی تو از من، زردی من از تو ) می‌خوانند.
عـــــشــــقـــم بــــــود ,عمـــــــــــــــرم بود...
خیلی بهش علاقه داشتم ...
حاضربودم از جون و عمرم بگذرم ! اما خم به ابرو نیاره .
فارق از دغدغه زمونه به خواب نازی فرو رفته بود.
بغلش کردم !
به طرف رختخوابش بردم و خیلی آروم اونو سرجاش خوابوندم ,ملافه مورد علاقه اش رو روش کشیدم .
روز به روز زیبا تر و جذاب تر می شد, واین مایه امیدواری وهیجان من شده بود.
چراغ خواب اتاقش رو خاموش کردم وآهسته دراتاق رو پشت سرم بستم .
علی رغم اصرارسمانه (کودک دلبندم)
 شب رو باید تنها میخوابیدم , نمی خواستم بهم وابسته بشه !
با اینکه همراه خوبی بود , ترجیح میدادم تو اتاق خودش بخوابه .
تازه پلک رو هم گذاشته بودم  که صداشو شنیدم ...
با عجله به طرف اتاقش دویدم ...
 نگــــــــــــــرانیم بی مورد بود .
سمانه به خواب عمیقی فرو رفته بود
نگاهی به چهره معصوم و دوست داشتنیش انداختم .
مث همیشه موقع خواب لبخند قشنگی رو لباش نقش بسته بود.
نزدیکش رفتم وصورت زیباشو با نرمی بوسیدم , ناگهان وحشت ونگرانی کل وجودم رو فراگرفت ...
وای خدای من ...!
دمای بدنش بد جوری بالا بود  
چراغ اتاق رو روشن کردم , درست می دیدم صورتش خیس بود ,
دونه های عرق به درخشندگی مروارید ازسر و صورتش سرازیر می شد.
در حالی که هنوز خواب بود , درجه تب رو زیر زبونش گذاشتم ...
با یه حوله خیس شروع به پایین آوردن تبش کردم .
طوری که معلوم بود داشت کابوس وحشتناکی می دید !
پشت سرهم خاله اش رو صدا میکرد ...
بدون اینکه حرفی بزنه چشماشو باز کرد , و بعد خیلی آروم پلکاش رو هم افتاد.
تبش که پایین اومد ,
تصمیم گرفتم که اون شبو کنارش بخوابم .
در حالی که عروسک مخملیشو بغل کرده بود,
پرسید: مامان , خاله کی عروس میشه ؟
- به همین زودی عزیزم ! به همین زودی ...
و من وتو میتونیم حسابی تو عرسیش برقصیم .
- اما بابایی اجازه نمی ده من برقصم !
عـــــــــــــــــــــروسی خاله که باشه بابایی اعتراض نمی کنه
به طرفش رفتم از رختخواب جدا و محکم به اغوش کشیدم ...
وقتی بیاد میارم که چطوربعد ازاون همه سال انتظار ,
عاقبت خدا لطف کرده واین فرشته نازنین رو به ما هدیه داده به وجد میام واحساس شوق می کنم.
- خاله چرا از رو آتیش پرید ؟
عزیزم این جریان مال خیلی وقت پیشاست !
 چهارشنبه سوری ...
وقتی خاله از آتشی که هرسال همون موقع به همراه دوستاش روشن می کردن پرید,
از بدشانسی شعله آتش به لباس قشنگی که پدر بزرگ تازه براش خریده بود گرفت و ...
بابا بزرگ با اینکه از دست خاله آسی شده بود ,
اما از هیچ کاری برای علاج خاله کوتاهی نکرد ...
 دارو ندارشو فروخت تا خرج خاله کنه .
خاله خیلی زجر کشید !
جراحی های پیاپی وسرزنش مردم خاله رو روانی کرده بود .
 ولی این دفعه عملش با موفقیت همراه بوده .
 - مامان ؛ من بابا بزرگو خیلی دوس دارم .
منم دوسش دارم دخترم , مگه میشه بابا بزرگو دوسش نداشت ؟
- مامان آلمان خیلی دوره ؟
زیادم دور نیست , با هواپیما فقط چند ساعته .
بــــــــی اختیار شــــــروع به زمــــــزمـــــه کردن این تـــرانه کـــــــردم ...
زردی من از تو، سرخی تو از من
غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا
ای شب چهارشنبه ، ای کلیه جاردنده ، بده مراد بنده .
لبخند تلخی زد و با اشاره به عروسکش گفت :
 مخملی که بزرگ شد, نمی زارم آتیش بازی کنه .
نویسنده : سید حمید موسوی فرد  16مارس 2015
مصادف با 24/12/1393    " خرمشهر "  
 

غم سنگینی رودلش بود ...
وقتی آسمون ابری ، بغض دلشو رو زمین خالی کرد ،
بی اختیار شروع به قدم زدن توی اون فضای خیس وگل آلوده کرد.
دلم نیومد خلوتشو به هم بزنم ،
به سرعت بارونی ام رو به تن کردم و با شتاب به طرفش رفتم .
به نظرم اومد که متوجه من نشده ...
همینطور که زیر شرشر بارون قدم میزد ، شعر دوران نوجوانی رو با خودش زمزمه می کرد ...
باز باران با ترانه با گهرهای فراوان میخورد بر بام خانه ، یادم آرد روز باران ...
خیلی به این شعر علاقه داشت .
بهش نزدیک شدم واونو طوری بغل کردم که از بارون حفظش کنم .
از روی لطف و مهربانی لبخندی زد ، طوری که لپاش گل انداخت ،
توی اون هوای بارونی و لطیف احساس خوبی بهم دست داد ،
حس عــــــشــــق ، حس سبکی ...
گفتم : عـــــــــــــــــــــــزیزم ! این هوا آلودس !
مث کودکی که مادرشو بغل میکرد ،
بغلم کرد و گفت : اما نه به آلوگی اون گرد و غباری که زندگی مــــــــــردم رو فلج کرده بود.
قیافش در هم شد و درحالی که به آسمون نگاه می کرد پرسید : چرا هیشکی به فکر این مردم نیست ؟
 اون از جنگ و آوارگی  واین از هجوم گرد وغــــــبـــــاروخشکــــســــــــــالی .
بغضم گرفت !
 ناخدا گاه اشک از چشام جاری شد ،
بارونی رو از صورتم کنار کشیدم  تا خیس بارون بشه ...
با اینکه سنی نداشت ، اما زرنگتر از این حرفا بود .
بدون اینکه روشو طرف من کنه گفت : این بارش ، بارون نیست !
این اشک اهل آسمونه که از روی دلسوزی ورحم
 بخاطر زجر مردم شهرم " خـــــــــــرمشــــــهــــــــر " از آسمون سرازیر شده .

نویسنده : " سید حمید موسوی فرد "
 07/12/1393 خرمشهر