چقدر هفتاد یا هشتاد سال کم است برای دیدن تمام دنیا !!!

برای بودن با تمام مردم دنیا!!!
چقدر حیف است که من میمیرم و غواصی در عمق
اقیانوس ها را تجربه نمیکنم !!!
میمیرم و حداقل یکبار زمین را از روی کره ماه نمیبینم !!
دلم میخواست چند کلیسا معبد و مسجد بزرگ جهان را
میدیدم !!!
و دلم میخواست یکبار هم که شده از ارتفاعی بلند پرواز
میکردم !!
دلم میخواست های من زیادند ،
بلندند ،
طولانی اند ،
اما مهمترین دلم میخواست های من این است که :
انسان باشم ، انسان بمانم و انسان محشور شوم !!!
چقدر وقت کم است تا وقت دارم باید مهر بورزم ، وقت
کم است باید خوب باشم !!! مهربان باشم!!!
و دوست بدارم همه ی زیبایی ها را !!!
می گویند : انسان های خوب به بهشت میروند،
اما منمیگویم،
انسان خوب هر جا که باشد ، آنجا بهشت است
تو مهربان باش، بگذار بگویند :
ساده است؛
فراموشکار است؛
زود میبخشد .
سالهاست دیگر کسی در این سرزمین، ساده نیست ...
اما تو تغییر نکن !
تو خودت باش و نشان بده
آدمییت هنوز نفس میکشد ...