جمعه 94 آبان 15 , ساعت 5:22 عصر
گاهی باید جسارت آزاد شدن را داشت ..
گاهی باید بگذاری دلت از همه چیزها و همه
کسانی که وابستگی به بودن شان رنجت می دهد ، آزاد شود ..
می دانی ؟
هراس از دست دادن هاست که آدم را به مرز تحقیر شدن می رساند ...
به مرز تن دادن به چیزهایی که باورشان نداری ...
به مرز پذیرفتن کارهایی که دوست شان نداری ..
به مرز نابود شدن ...
دیده نشدن ...
تنها شدن ...
اما وقتی تمام قفس های دلت را بگشایی،
آنچه که سهم تو از زندگی و عشق و ...
باشد ، می ماند
و هر چه رفتنی ست می رود
این گونه تمام عمرت را با دلی آسوده و مطمئن
به داشته هایت شاد خواهی بود .
نوشته شده توسط خزعل | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
خزعل عاشق شهرم "خرمشهر" هستم . شهری که برای آزادی اش هزاران تن جان خود را قربانی کردند، و این ارزش شهر را برایم دو چندان کرده . متاسفانه دستهای پشت پرده ... مانع آبادانی و رونق شهر (خرمشهر) شده اند ، چرا ؟ |